Στο Ευηνοχώρι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς μας είναι το πανηγύρι του Αη-Γιάννη, το πανηγύρι του Σταυρού, οι Ιππικοί αγώνες, "Τα Εικονίσματα" το κάψιμο του Ιούδα, και η γιορτή της Πίτας.
Το πανηγύρι του Αη-Γιάννη πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου, την ημέρα όπου τιμούνται τα γενέθλια του Ιωάννη του Προδρόμου και διαρκεί δυο μέρες.
Οι εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται έχουν μια ξεχωριστή αίγλη και λαογραφική σημασία. Έχουν πολυσύνθετο ιστορικό-θρησκευτικό-κοινωνικό και συμβολικό μαζί χαρακτήρα.
Η χριστιανοσύνη τιμά την χάρη του Ιωάννη του Προδρόμου και τιμούμε τους πρόγονους μας, όπου πολέμησαν, αιχμαλωτίστηκαν και έδωσαν την ζωή τους για να καθαρίσουν τα χώματα μας από το μίασμα των Αγαρηνών.
Έχει τις ρίζες του από την περίοδο της τουρκοκρατίας όπου στο ξωκλήσι πραγματοποιούταν συναντήσεις «ΑΡΜΑΤΩΛΩΝ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΩΝ».
Το πανηγύρι μας είναι και φόρος τιμής στους πρόγονους μας που χάθηκαν στον Μποχωρίτικο κάμπο από το τουρκικό ασκέρι.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση του έθνους, οι Μποχωρίτες, αισθανόμενοι χρέος προς τους πρόγονους μας που χάθηκαν απεφάσισαν να τους τιμούν στην Χάρη του Αγίου Ιωάννη.
Το αρχικό ξωκλήσι του Αη-Γιάννη βρισκόταν στης πλαγιές του Αράκυνθου (Ζυγός) στην τοποθεσία όπου υπάρχει η Αρχαία Καλυδώνα.
Φορώντας τα άρματά τους την παραμονή της γιορτής του Αη-Γιάννη ανηφόριζαν και έκαναν εσπερινό.
Μετά έψηναν σφαχτά , γλεντούσαν τραγουδώντας και χορεύοντας ως το πρωί της επόμενης μέρας.
Ανήμερα γινόταν η Θεία Λειτουργία και το απόγευμα επέστρεφαν στο χωριό όπου και συνεχιζόταν το πανηγύρι μέχρι την επόμενη.
Αυτή η τελετή που γίνεται αδιαλείπτως μέχρι σήμερα αλλά σε άλλη τοποθεσία, διότι το 1973 η αρχαιολογική υπηρεσία απαγόρεψε την πραγματοποίηση του, επειδή το ξωκλήσι βρισκόταν στον αρχαιολογικό χώρο, πάνω στο ναό του θεού Διόνυσου και υπήρχε περίπτωση να καταστραφούν τα αρχαιολογικά μνημεία.
Όμως η θέληση των αρματωμένων και κατοίκων του χωριού για να διατηρηθεί το πανηγύρι και το χρέος της παρακαταθήκης που μας άφησαν οι προγονοί μας , με προσωπική εργασία να δουλεύουν νύχτα-μέρα ανέγεραν τον νέο Αη-Γιάννη στην σημερινή θέση στο λόφο του χωριού.
Σήμερα η τέλεσή του γίνεται εκεί και διατηρούμε αναλλοίωτα στο πέρασμα των χρόνων τα ήθη και έθιμα των προγόνων μας , τις φορεσιές, τον χορό, τα κλέφτικα τραγούδια και την μουσική (ζουρνάδες και νταούλια).
Είναι μνημόσυνο της λεβεντιάς, η λεβεντιά ξεδιπλώνει όλες τις πτυχές της, χαίρεσαι τους λεβέντες με την ένδοξη ντυμασιά.
Αυτές οι μέρες είναι αληθινή τελετή, γλέντι και κατάνυξη, οι αρματωμένοι ζωντανεύουν τους ήρωες του ‘21 και “το δράμα της σκλαβιάς και τον ακοίμητο πόθο της ελευθερίας ”.
Οι ιππικοί αγώνες. Μαρτυρίες για ιπποδρομίες στην περιοχή μας έχουμε, ότι διεξαγόντουσαν στην Αρχαία Καλυδώνα από το 4 αιώνα π.Χ. μετά άρχισαν να διεξάγονται στο ξωκλήσι τ' Αη Γιώργη ανήμερα της γιορτής του, που βρίσκεται ανάμεσα στο Ευηνοχώρι και στον Άγιο Γεώργιο, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας όπου άνηκε στην δικαιοδοσία του Μποχωριού.
Οι τούρκοι για να τα έχουν καλά με τους Έλληνες, είχε δώσει εντολή ο Πάσας να τους αφήνουν ελευθέρους να κάνουν τους εκκλησιασμούς τους και της θρησκευτικές εορτές τους.
Έτσι του Αη Γιώργη στο ξωκλήσι πήγαιναν οι πιστοί ,γινόταν η λειτουργία και έφερναν και τα άλογά τους για να τα ευλογήσει ο παπάς για να είναι γερά.
Μετά την θεία λειτουργία έτρεχαν με τα άλογα , με μόνο σκοπό την ευχαρίστηση και το χειροκρότημα στον νικητή, όμως πολλές φόρες έπαιρναν μέρος και οι τούρκοι όπου μάλιστα αρκετές φόρες έχαναν.
Η διάφορα των τούρκικων αλόγων με τα ελληνικά ήταν ότι τα τούρκικα ήταν αραβικά και καλοταϊσμένα και τα ελληνικά ταλαιπωρημένα από την δούλεψή τους στα χωράφια. Αυτό ήταν ένα σημάδι από τον Αη Γιώργη ότι μπορούμε να διώξουμε τον τουρκικό ζυγό και να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας.
Στο έθιμο έπαιρναν και παίρνουν μέρος πολλοί συγχωριανοί μας με τα άλογα τους και μέχρι σήμερα έχει παραμείνει αναλλοίωτο, τρέχουν έξω από το ξωκλήσι τ' Αη Γιώργη, με μόνο έπαθλο την ευλογία του Παπά για τον αναβάτη και ένα στεφάνι που είναι κρεμασμένο στην εικόνα τ' Αη Γιώργη και έχει την ευλογία του Αγίου, το οποίο το βάζει ο Παπάς στο λαιμό του άλόγου.
Το έθιμο με τους αγώνες τ' Αη Γιώργη, η αγάπη για το άλογο και ο σκοπός μας να το κρατήσουμε και να το προωθήσουμε πέρα από την περιοχή μας, έδωσε το έναυσμα να δημιουργηθεί Ιπποδρόμιο στο Ευηνοχώρι και να διοργανώνονται και άλλες ιπποδρομίες, κάθε 1 Μαίου, 15 Αύγουστου και 14 Σεπτεμβρίου.
Οι ιπποδρομίες προσελκύουν αναβατές από την ευρύτερη περιοχή του Νομού αλλά και από άλλους Νομούς (Ιππικός Όμιλος Ανδραβίδας), η Φίλιππος Ένωση και πλήθος κόσμου.
Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τις ιπποδρομίες αυτές είναι ότι δεν υπάρχει τζόγος, παρά μόνο η συμμετοχή και αναμνηστικά κύπελλα για τους νικητές και δείχνουν την αγάπη για το άλογο και το χρέος μας να κρατήσουμε τα ήθη και έθιμά μας και να τα παραδώσουμε στις νεότερες γενεές.
Στις 14 Σεπτεμβρίου η εκκλησία μας τιμά την Ύψωση του Τίμιου Σταυρού και στο Ευηνοχώρι εκείνες της ήμερες έχουμε πανηγύρι. με παραδοσιακή δημοτική ορχήστρα στην πλατεία του χωριού όπου έχουν φιλοξενηθεί περίπου όλες η μεγάλες φωνές και οργανοπαίκτες της Δημοτικής μας Παράδοσης
Ένα πανηγύρι που έχει της ρίζες του πριν τον πόλεμο του '40 και μέχρι το 1970 ήταν ένας σημαντικός οικονομικός παράγοντας για την ανάπτυξη του χωριού μας, διότι Το Παζάρι του Σταυρού στο Ευηνοχώρι κάθε χρόνο ήταν το κέντρο εμπορίου της περιοχής.
Τα Εικονίσματα και το κάψιμο του Ιούδα είναι ένα έθιμο που αναβίωσε στο χωριό μας ύστερα από 50 χρόνια από τον Λαογραφικό Σύλλογο Ευηνοχωρίου "ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ", και γίνεται το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα μετά τον εσπερινό της Αγάπης στην εκκλησία του Αη Θανάση.
Η Γιορτή Μποχωρίτικης Πίτας όπου όλες οι νοικοκυρές φτιάχνουν όλων των λογιών παραδοσιακές πίτες (λαχανόπιτες , κολοκυθόπιτες , σπανακόπιτες , μακαρονόπιτες , γλυκόπιτες , κοτόπιτες , χορτόπιτες , κλπ) και τις χορηγούν στον σύλλογο του χωριού , μοιράζονται στον κόσμο που παρευρίσκεται στο γλέντι που έχει στηθεί με συνοδεία ορχήστρας αλλά και με ποτά , σουβλάκια και διάφορους μεζέδες. όπου γίνεται μεγάλο γλέντι στο χωριό μας , συγκεντρώνοντας πλήθος κόσμου από κάθε γωνιά του νομού μας.